Dafne Schippers: ‘Ik sta dicht bij de atleten’

Ze heeft een bijzondere zomer achter de rug. Voor het eerst stond ze bij grote toernooien aan de andere kant van de dranghekken. Niet tussen de atleten die na hun prestaties de pers te woord staan, maar met een microfoon in haar hand. Bij de WK indoor in Glasgow en de WK estafettes op de Bahama’s was ze co-commentator bij de uitzendingen van World Athletics. Die beelden zijn bestemd voor landen waar geen omroep is die atletiekwedstrijden uitzendt. In Nederland was ze vooral te zien en te horen tijdens de Spelen van Parijs. Daar was ze werkzaam voor de NOS.

'Ik zocht ruimte om een andere wereld te ontdekken'

‘Vijftien jaar had mijn leven een vast ritme van trainingen en wedstrijden. Ieder jaar had ik doelen voor ogen, dat waren de toernooien. Als je moet besluiten om te stoppen, zoals ik een jaar geleden moest doen, heb je niet meteen een andere daginvulling. Dat wilde ik ook niet. Ik zocht ruimte om een andere wereld te ontdekken’, zegt Schippers.

‘En die kansen heb ik deze zomer gehad. Ik ben echt in het diepe gegooid, op radio én tv en in verschillende rollen: commentator, interviewer, analist. Ik dacht soms: dit kan ik helemaal niet. Maar gelukkig had ik ervaren mensen naast me staan en hoeft je Engels ook niet perfect te zijn. Het was echt tof om die kansen te krijgen.’

Ze leerde de sportjournalistiek van de andere kant kennen: die van de media. ‘Ik weet dat ik zelf af en toe best nukkig kon zijn als ik ná een wedstrijd in de mixed zone de pers te woord moest staan. Maar ik weet ook dat het niet altijd makkelijk is om tien minuten ná het finishen vragen te moeten beantwoorden, terwijl de adrenaline nog uit je oren spuit. Dat zijn echt lastige situaties.’

‘Ik ben ambassadeur van het supporter-van-sportprogramma van Univé. Dat betekent dat ik een “gezicht” word van maatschappelijke initiatieven van Univé rondom sport, bewegen en gezondheid. En ik geef regelmatig beweegclinics voor jong en oud. Daar kan ik mijn ei ook goed in kwijt.’

'Het werk gaat nu écht beginnen'

Nu de atletiekzomer voorbij is pakt ze ook haar taak als toernooidirecteur weer op. ‘Het werk gaat nu écht beginnen’, zegt ze. Ze noemt het een eervolle taak om de sport uit te dragen en samen met Amy Kortbeek – die namens de Atletiekunie betrokken is bij de EK-organisatie – allerlei aspecten van het toernooi te bespreken. Schippers heeft immers als atleet de nodige ervaring opgedaan bij de vele toernooien waaraan ze deelnam. Daaronder zijn ook de nodige EK’s indoor. Als 19-jarige was ze er in 2011 voor het eerst bij, toen ze in Parijs tot de halve finale op de 60 meter kwam. Twee jaar later werd ze in Göteborg vijfde en in 2015 won ze in Praag goud, met een tijd van 7.05 sec. Haar laatste toernooi was in 2019 in Glasgow, waar ze zilver won. ‘Maar daar liep ik ook de rugblessure op waardoor ik uiteindelijk moest stoppen’, zegt ze.

Hoe kijkt ze terug op haar 'eigen' Europese indoorkampioenschappen? Opmerkelijk genoeg heeft ze er geen heel specifieke herinneringen aan. ‘Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik heel veel toernooien heb gedaan. Voor een deel van de atleten is een EK indoor hun hoogtepunt, voor anderen een mooi beginpunt van een internationale carrière. Dat laatste geldt niet voor iedereen. Amerikanen en Jamaicanen slaan het indoorseizoen soms helemaal over. In Europa is indoor populairder. Ik vond het zelf altijd een leuke onderbreking van de maandenlange trainingsperiode tussen september en mei. Maar indoor stond altijd wel in dienst van de voorbereidingen op de zomer. Toen ik nog meerkampster was deed ik bijvoorbeeld geen vijfkamp. Dat was dan weer teveel.’

Ze hoopt uiteraard dat veel Nederlandse topatleten deze winter ook kiezen voor indoorwedstrijden én voor de EK. Maar ze gaat op Papendal geen wervingsacties houden. ‘Iedereen maakt een eigen keuze. Ik denk niet dat ik daar veel invloed op heb. Maar een toernooi in eigen land is uiteraard een mooie kans om aandacht te krijgen voor jezelf als atleet. Dat heb ik in 2016 wel ervaren bij de EK in Amsterdam (waar Schippers goud won op de 100m en de 4 x 100m). Als een heel stadion achter je staat, is dat heel bijzonder.’

‘Dat toernooi zie ik echt als een omslagpunt in de belangstelling voor de atletiek in Nederland. We zijn in een luxe positie terecht gekomen en dat is heel mooi voor de toppers van nu.’

'Het toernooi moet kwaliteit bieden'

Schippers wil de ervaringen die ze zelf opdeed bij toernooien graag benutten om de organisatie in Apeldoorn op een hoog peil te brengen. Waar hebben atleten behoefte aan – en wat moet de organisatie juist vermijden?

‘Wat ik altijd belangrijk vond, is de rust in de callroom waar de atleten moeten wachten tot ze de baan op gaan. Daar moet alles soepel verlopen en het moet er niet te druk zijn. Dat betekent dat de vrijwilligers goed geïnstrueerd zijn, maar ook dat je niet al te stringent met de regels om moet gaan.’

‘Zeker bij indoorwedstrijden is het vaak heel onoverzichtelijk, omdat veel atleten tegelijkertijd in een kleine ruimte hun warming-up doen. De verschillende routes in de hal moeten voor iedereen duidelijk zijn. Daar moeten we in Apeldoorn ook goed mee omgaan, om het voor iedereen zo aangenaam mogelijk te maken. Het is prettig dat we van European Athletics al op donderdagavond mogen beginnen, zodat het programma iets minder vol is.’

Zelf verbleef ze, zelfs bij een WK toernooi, wel eens in een hotel waar de kakkerlakken door de kamers liepen en waar het eten zó beroerd was dat de atleten op zoek gingen naar een alternatief restaurant. ‘Sommige organisatoren begrijpen niet hoe belangrijk goed voedsel is voor de prestaties. Maar waar ik me bij een EK in Nederland geen zorgen over maak is de kwaliteit van de hotels en de maaltijden. Als er al iets niet helemaal goed loopt, zullen we dat snel kunnen aanpassen. Ik ben aanspreekbaar, ik sta dicht bij de atleten en zo mogelijk ga ik het regelen, want we willen kwaliteit bieden. De lijntjes zijn kort.’