Nieuwe marathontopper Nienke Brinkman verrast met WK-limiet in Valencia

Vanuit het niets voert Nienke Brinkman sinds afgelopen zondag de nationale marathonranglijst aan. Tijdens haar eerste officiële marathon op de weg liep de 28-jarige atlete in Valencia een verbluffende 2.26,34. Hiermee dook ze niet alleen onder de limiet voor het EK, maar ook voor het WK. En dat terwijl ze 2,5 jaar geleden(!) begon met hardlopen, omdat ze geen geschikte hockeyclub kon vinden. Het verhaal van Brinkman is even onwaarschijnlijk als prachtig. Ze leeft al ruim een jaar in een droom die almaar mooier wordt. Van ontwaken is voorlopig geen sprake.

Van hockey naar hardlopen

Van oorsprong is Brinkman een hockeyster. Ze speelt op hoog niveau bij Alecto in Leiderdorp en daarna bij HBS in Bloemendaal. Omdat ze voor haar studie en werk naar Zwitserland verhuist, gaat ze daar op zoek naar een nieuwe club. Hierin slaagt ze niet. Het niveau ligt in haar nieuwe thuisland niet zo hoog als in Nederland en dus heeft ze een alternatief nodig. “Omdat ik altijd sportminded ben geweest, wilde ik wel bezig blijven. Ik ben daarom 2,5 jaar geleden begonnen met hardlopen. Dat ging direct heel goed. Ik ben gestart bij een loopgroep van de universiteit. Toen ik moest invallen bij een estafette bleek ik bij de dames in mijn leeftijdscategorie de snelste tijd te hebben neergezet. Daarna heb ik een halve marathon gelopen in 1.18 en werd ik zesde bij een Zwitserse bergmarathon.”

Tijdens de coronacrisis heeft de 28-jarige atlete de kans om het aantal kilometers flink op te voeren. Ze richt zich op de marathon van Amsterdam, maar deze gaat niet door. Vrienden organiseren daarom een alternatieve marathon in Zwitserland. Ze zet een onofficiële razendsnelle 2.39 neer.

Een blik in de officiële mededelingen van de Atletiekunie brengt haar op een wild plan. Wat nou als ze volle bak gaat trainen om de olympische limiet van 2.28,30 te lopen? Ze sluit zich aan bij de Zwitserse trainer Benjamin Ueltschi en zet een aantal maanden alles op alles. Ondertussen regelt ze een lidmaatschap bij Voorschoten’97 Atletiek. Ze heeft immers een licentie nodig om officieel voor Nederland uit te komen.

Zomer in de bergen

Helaas mislukt haar plan. Een week voor haar eerste officiële marathon in Bern raakt Brinkman geblesseerd. Ze zit een paar weken in zak en as, maar pakt daarna de draad weer op. En hoe! Ze beleeft een onwaarschijnlijk mooie zomer in de bergen. Ze wint als grote onbekende onder andere de Zermatt Marathon, de Chiemgau Trail en La Skyrhune. Ook eindigt ze als tweede in het eindklassement van de prestigieuze Golden Trail World Series.

Hoewel haar prestaties in Nederland onderbelicht blijven, is ze een grote naam geworden in het trailrunnen. “Ineens stond mijn wereld op zijn kop. Ik kreeg veel aandacht en interviewverzoeken en stond aan de start van hele gave races. Gelukkig heb ik met mijn baas kunnen regelen dat ik slechts 60 procent hoef te werken. Hierdoor kan ik leven als een professioneel atlete. Daarmee is een droom uitgekomen."

Hoewel de geboren Leiderdorpse genoeg reden heeft om rust te pakken en de tijd te nemen om alles wat haar is overkomen te verwerken, pakt ze door. Ze heeft immers nog een missie voor 2021: een officiële marathontijd neerzetten. Haar pijlen richt ze op Valencia en stiekem droomt ze van de EK-limiet van 2.31,30.

Snelheid op het vlakke

“Ik heb kort rust gepakt en ben daarna weer begonnen met trainen”, blikt Brinkman terug. “Waar ik eerst vooral de bergen in ging om kilometers te maken, richtte ik mij nu op snelheid op de baan en op de vlakke stukken langs het meer van Zürich. De foto’s van die bergtrainingen en -wedstrijden zijn natuurlijk prachtig. Daarom snapt niemand dat ik het lopen op een vlakke ondergrond eigenlijk veel leuker vind. Het trainen op snelheid gaf mij nieuwe motivatie en energie.”

En dus staat Brinkman vol vertrouwen aan de start in Valencia. Haar trainer en loopmaatje loodsen haar door de eerste kilometers heen. Het tweede deel moet ze zelf doen. “Tot kilometer 35 liep ik heel gemakkelijk en relaxt onder het geplande schema van 2.28. Ik zat in een fijne, grote groep en ving nauwelijks wind. Langzaam viel de groep uit elkaar en was ik op mezelf aangewezen.”

In de laatste kilometers krijgt Brinkman het, zoals zoveel marathonlopers, zwaar. “Ik nam nog een gelletje, maar dat was er denk ik één te veel. Ik focuste mij op mijn looptechniek om de finish te halen en dat werkte. Ik heb nauwelijks tijd verloren. Uiteindelijk was deel één maar vier seconden sneller dan het tweede deel. Na afloop moest ik wel direct overgeven, haha.”

Limieten

Uiteindelijk zet Brinkman een tijd neer van 2.26,34. Hierdoor heeft ze niet alleen de EK-limiet, maar ook de WK-limiet van 2.28 gelopen. Ze voert met haar tijd de Nederlandse marathonranglijst van 2021 aan en stormt de top-drie binnen van snelste Nederlandse marathonvrouwen ooit. “Ik wist dat ik in vorm was, maar met zo’n tijd heb ik geen moment rekening gehouden. Het is echt geweldig.”

Brinkman denkt dat haar ervaring in de bergtrails heeft geholpen. “Tijdens de finale van de Golden Trail World Series heb ik enorm afgezien. Dat was nog vele malen erger dan in Valencia. Ik denk dat ik daarom nu fysiek en mentaal niet in de problemen ben gekomen.”

Berichten

Na afloop staat haar telefoon vol met berichten. Een dag later heeft ze nog niet eens de tijd gehad om iedereen te antwoorden. “Ik vind het heel bijzonder dat bijvoorbeeld Jill Holterman en Andrea Deelstra mij een bericht hebben gestuurd. Ik kijk enorm tegen hen op. Het is heel onwerkelijk dat ik nu zelf tussen de Nederlandse atletiektop sta.”

Na het zoveelste huzarenstukje vindt Brinkman het voorlopig wel even goed. “Het seizoen was eigenlijk te vol. Het heeft gelukkig goed uitgepakt, en daar ben ik heel dankbaar voor, maar het is nu tijd om gas terug te nemen. Ik wil ten koste van alles blessures voorkomen. De komende twee maanden ga ik low-key trainen en plannen maken voor het nieuwe jaar. Naar het WK wil ik sowieso. Ik kan het nog niet bevatten dat dit echt gaat gebeuren.”

Tekst: Mathieu Hilgersom
Foto's: Lars Gebraad